Słowo szum jest pojęciem niejasnym, względnym, używanym zamiennie do określania bardzo wielu kontekstów. Może być utożsamiane z chaosem lub przypadkiem. Można je również rozumieć jako zniekształcenie komunikatu, przeciążenie informacyjne przynoszące niepokojący hałas.
Przestrzenie szumu są wynikiem transdyscyplinarnych badań związanych z semantycznymi rozgałęzieniami pojęcia szumu. Są one przez autora rozpatrywane przede wszystkim w obszarach cybernetyki i neurobiologii ale też filozofii i kontekstach osadzonych w sztuce współczesnej. Artysta sięga po różne metody i narzędzia badawcze oscylując pomiędzy szkoleniem sieci neuronowych a praktyką field recordingu.
Zarówno utwór wideo jak i materiał dźwiękowy powstały w wyniku kuratorskiego procesu, który polegał na szkoleniu przez artystę sztucznych sieci neuronowych. Proces ten oparty był na próbach „wytłumaczenia” algorytmowi cech charakterystycznych dla obiektu znalezionego w lesie. Jest jednym z kilku elementów pracy, który wykorzystując dialektykę informacji i zakłócenia bada relację zewnętrznego świata z naszym subiektywnym doświadczaniem go.